Każdy rodzic powinien pamiętać, że poza dobroczynnym działaniem, miód jest także silnym alergenem i w związku z tym powinno się go wprowadzać stopniowo do diety małego dziecka. Po spożyciu przez dziecko pierwszej dawki, należy zaobserwować , czy nie występuje uczulenie i dopiero później zwiększać podawaną dawkę miodu. Nie wolno podawać go dzieciom poniżej pierwszego roku życia. Niektórzy pediatrzy zalecają nawet odczekanie 24 miesięcy, ponieważ istnieje prawdopodobieństwo spożycia bakterii Clotridium botulinum, która wywołuje chorobę zwaną botulizmem. Objawami są: utrata apetytu, osłabienie, senność, trudności w połykaniu, problemy z oddychaniem. Konieczna bywa hospitalizacja i podłączenie malucha do respiratora. Jednak ryzyko wystąpienia groźniej bakterii jest minimalne, a ostra reakcja na nią dotyczy tylko najmłodszych dzieci.
Najlepsze dawkowanie miodu dzieciom to dosładzanie miodem różnego rodzaju napojów, kompotów, naparów ziołowych i wody. Należy pamiętać, że trzeba najpierw je ostudzić do temperatury poniżej 40 stopni Celsjusza, żeby nie zniszczyć leczniczych właściwości miodu. Doskonałą kuracją wzmacniającą odporność jest codzienne picie na czczo mikstury:
– wersja dla małych dzieci: 1-2 łyżeczki miodu rozpuścić w szklance przegotowanej wody, pozostawić na noc i rano dodać kilka kropli soku z cytryny,
– wersja dla dorosłych: 1-2 łyżki miodu rozpuścić w szklance przegotowanej wody, pozostawić na noc i rano dodać kilka kropli soku z cytryny.
Najsilniejsze działanie antybiotyczne ma miód gryczany oraz lipowy, z kolei z chorobami dróg oddechowych doskonale radzi sobie miód spadziowy, gdyż działa wykrztuśnie. Na przeziębienie i gorączkę świetnie nadaje się miód różany (sposób przygotowania: 300g suszonych płatków róży, trzeba zalać 300ml wrzącej wody. Po wymieszaniu nakrywamy i zostawiamy na 24 godziny, po tym czasie wywar odcedzamy i dolewamy do niego 1kg miodu. Podgrzewamy bez gotowania i zbieramy pianę do otrzymania gęstego syropu. Podajemy 2-3 razy dziennie po małej łyżeczce. Dorośli powinni przyjmować 1 łyżkę).
Skórę oraz błony śluzowe najlepiej leczyć wodnymi roztworami miodu. Pleśniawki są nalotami w jamie ustnej wywołane przez drożdżaki, czyli po prostu grzyby. Wyglądają jak resztki mleka, które przykleiły się do wewnętrznej strony policzków, a każda próba odklejenia ich kończy się krwawieniem. Narażone na zakażenie pleśniawkami są dzieci, które miały kontakt np. z zainfekowaną piersią mamy, które notorycznie biorą palce do buzi, lub jeżeli smoczek spadnie na ziemię oblizujemy go zanim damy do dziecku. Leczy się je 50% roztworem miodu (czyli np. pół szklanki miodu na pół szklanki wody), którym pędzlujemy jamę ustną malucha 3-4 razy dziennie.
Naukowo udowodniono, że podanie choremu dziecku łyżki miodu przed snem łagodzi kaszel i pomaga przespać całą noc spokojnie. Mamy też dodatkowo przepis na syrop. Dwie garści świeżej babki lancetowatej mieszamy z 300g płynnego miodu i 100ml wody. Zmiksuj i lekko podgrzej, aż powstanie gęsty syrop. Posłodź dziecku napoje 3 razy dziennie łyżką syropu.
W przypadku bólu gardła i anginy można wykorzystać przepis: poszatkuj kilogram świeżych pokrzyw, zalej 1l wrzątku i odstaw na kilka godzin. Odcedź używając gazy. Po zagotowaniu ostudź i dodaj 1kg miodu lipowego. Dzieciom podawaj 2 razu dziennie jedną łyżeczkę, a dorosłym 1 łyżkę. Starszym dzieciom, które cierpią na anginę można podać miksturę z dodatkiem chrzanu. Rozcieńcz miód z sokiem z chrzanu w stosunku 1:1. Podaj 3 razy dziennie po łyżeczce.
Na brak apetytu także jest miodowa rada. Szklankę kefiru zmieszaj z dwiema łyżkami miodu i dwiema łyżkami zmielonych płatków owsianych. Danie podajemy dziecku na czczo.
Kategoria: Medycyna Strona 3 z 9
Najliczniejszą grupę związków występujących w miodzie stanowią węglowodany (średnio 77%). Przeważają cukry proste. Przeciętna zawartość glukozy wynosi 30%, a fruktozy 38%. Sacharoza występuje w miodach odmianowych w granicach od 0,8% (miód gryczany i wrzosowy) do 7,7% (miód akacjowy). Średnio występuje ona w ilości 1,3%. Z dwucukrów redukujących w największej ilości spotykana jest maltoza (do 5,4%), a z trójcukrów melecytoza, występująca wyłącznie w miodach spadziowych (do 28%). Ponadto w różnych typach i odmianach miodu stwierdzono niewielkie ilości 22 innych cukrów (m.in. trehalozy, izomaltozy, melibiozy i gencjobiozy).
Ważną grupę związków pochodzących z nektaru lub spadzi stanowią kwasy organiczne (0,05-1,2%), które w zasadniczy sposób kształtują smak miodu. W największej ilości występują kwasy: glukonowy, jabłkowy i cytrynowy. Z innych kwasów wymienić należy: mlekowy, bursztynowy, winowy, szczawiowy, masłowy, propionowy, mrówkowy i octowy. Ponadto w miodzie spotyka się 15 innych kwasów, w tym benzoesowy i pirogronowy.
Zawartość białka nie przekracza zwykle 0,5%. Są to głównie albuminy i globuliny, będące składnikami wydzieliny gruczołów gardzielowych pszczół. Miód zawiera także niewielkie ilości wolnych aminokwasów (średnio 0,03%).
Olejki eteryczne pochodzenia kwiatowego, decydują o smaku, składają się na nie m.in. wyższe alkohole alifatyczne, aldehydy, ketony, estry i związki polifenolowe.
Do istotnych związków azotowych występujących w miodzie należą enzymy. Pochodzą one głównie z wydzieliny gruczołów ślinowych pszczół. Do najważniejszych należy zaliczyć:
► inwertazę,
► amylazy: alfa-amylaza i beta-amylaza (enzymy te zwane też są diastazami),
► oksydazę glukozy
W miodzie stwierdzono również występowanie kilkunastu innych enzymów, w tym lizozymu.
Miód zawiera niewielką ilość witamin. Zależy to głównie od obecności pyłku kwiatowego i mleczka pszczelego. W miodzie występują zazwyczaj witaminy z grupy B w tym B1, B2, B6, C, A, kwas foliowy, kwas nikotynowy i kwas pantotenowy.
W miodzie znajduje się najwięcej potasu (do 4 mg/g), fosforu, magnezu i wapnia. W nieco mniejszej ilości występuje żelazo, krzem, siarka, miedź, fluor, cynk i mangan. Spośród innych ważnych biopierwiastków miód zawiera: kobalt, molibden, chrom i jod.
Skład chemiczny miodów:
– węglowodany (głównie fruktoza i glukoza) – ok. 80%,
– kwasy organiczne (głównie glukonowy, jabłkowy i cytrynowy),
– olejki eteryczne pochodzenia kwiatowego, decydują o smaku, składają się na nie m.in. wyższe
alkohole alifatyczne, aldehydy, ketony, estry i związki polifenolowe,
– barwniki – m.in. ß-karoten, karotenoidy, ksantofil.
– enzymy,
– mikroelementy takie jak: mangan,, chlor, magnez , potas, fosfor, wapń, żelazo, kobalt i inne,
– witaminy: B1, B2, B6, B12,
– kwasy: foliowy, pantotenowy, biotynę.
Poniżej mamy kilka przepisów na naturalne leczenie miodem:
1. Miód profilaktycznie i leczniczo przeciwko przeziębieniu
Warto zamiast cukrem herbatę słodzić miodem. Działa on nie tylko profilaktycznie, ale według najnowszych badań, skuteczny jest także w leczeniu bólu gardła. Pamiętaj jednak, żeby miód dodawać do ciepłej a nie gorącej herbaty, a w diecie dzieci niech on zagości dopiero po 12 miesiącu życia.
2. Mleko z masłem oraz miodem
Popularnym sposobem na kaszel u dzieci jest mleko z masłem i miodem. Zagotuj mleko i do gorącego płynu dodać łyżkę masła oraz łyżkę miodu. Przecedź przez sitko i podaj dziecku. Możesz dodać rozgnieciony ząbek czosnku.
3. Lemoniada na odporność
Do słoika włóż 8 ząbków czosnku, umytą i sparzoną połówkę cytryny, dodaj 2 łyżki miodu. Dopraw wyciśniętym sokiem z drugiej połówki cytryny oraz dopełnij szklanką zimnej, przegotowanej wody. Wstaw przygotowaną miksturę do lodówki. Gotową lemoniadę przecedź i wypij najlepiej na noc. Kurację powinno powtarzać się co kilka tygodni.
4. Szałwia z miodem
Zaparz szałwię lekarską i posłodź ją miodem. Płucz gardło w przypadku zapalenia.
5. Herbata napotna
Zaparz w jednej szklance wody łyżeczkę kwiatu lipowego, łyżeczkę rumianku i łyżeczkę malin. Parz pod przykryciem 10 minut, a potem dodaj łyżeczkę miodu. Herbata działa napotnie przy przeziębieniach.
Miód na przeziębienie jest coraz częściej stosowany. Nadchodzą czasy kiedy to staramy się unikać leczenia antybiotykami i wracamy do naturalnych metod. Miód ma właściwości bakteriobójcze i działa również na drobnoustroje odporne na antybiotyki. Właśnie dlatego świetnie się sprawdza na początku infekcji. Co może wydawać się dziwne, unikajmy picia miodu z mlekiem, ponieważ mleko to idealna pożywka dla rozwijających się drobnoustrojów. Kiedy czujemy, że zaczyna nas brać przeziębienie, zapomnijmy o nabiale tj. mleku, jogurcie czy kefirze. Miód na przeziębienie najlepiej łączyć z herbatą. A najlepszy miód na przeziębienie to miód lipowy, działa antybakteryjnie i ma właściwości wykrztuśne i ma łagodny smak. Jeżeli boli Ciebie gardło nie polecamy miodu spadziowego, gdyż jest ostry i może podrażniać.
Rozpuść na wrzątku 5g wosku pszczelego i 15g bezwodnej lanoliny. Dodaj 40g oleju sezamowego i podgrzej do temperatury 60 stopni. Do otrzymanej mieszaniny, wlej 40g (podgrzanej do temperatury 60 stopni) wody z kwiatu pomarańczy i mieszaj mikserem do wystudzenia.
Zrobiony krem stosuj zapobiegawczo przed nadmiernym wysuszeniem skory. Podczas opalania nacieraj całe ciało kremem.