Miód w medycynie, medycyna naturalna, miód a zdrowie, lekarstwa z miodem.

Kategoria: Medycyna Strona 2 z 8

Miód jako środek leczniczy

Właściwości lecznicze miodu były znane już w bardzo odległych czasach. Najstarszy dokument sprzed 4000 lat wskazuje na stosowanie miodu jako lekarstwa, polecano go jako środek moczopędny, wzmacniający, przeczyszczający, wzmacniający siły, w chorobach żołądka, w stanach zapalnych oczu, do gojenia ran, a w szczególności po oparzeniach i do przyrządzania maści. Walory lecznicze miodu znali także Żydzi, dowodzą temu wzmianki zawarte w Talmudzie.  Jako lek stosowany był stosowany także przez starożytnych Rzymian, Greków, Asyryjczyków, Egipcjan i inne narody.

Wysoka ocena zalet miodu po dziś dzień nie uległa zmianie. „Chcesz być zdrów i dożyć późnego wieku, jedz miód i pij mleko”- radzi współczesne węgierskie powiedzenie.  Składniki, zawarte w miodzie, przyspieszają wydzielanie gruczołów ślinowych i dostarczają enzymów do trawienia potraw. Miód przyspiesza leczenie wrzodów trawiennych żołądka i dwunastnicy, leczy choroby dróg oddechowych, przeziębienia, stany zapalne gardła, choroby przewodu pokarmowego, nieżyt jelit, choroby skórne, zapobiega czerwonce, ospie, cholerze, tyfusowi, szybko goi rany i owrzodzenia, usuwa kamienie nerkowe i żółciowe, piegi i plamy, przynosi ulgę w bólach stawowych, wzmacnia wzrok, działa przeczyszczająco, jest bezpośrednią odżywką dla serca. Wzmaga działanie mięśnia sercowego, zwiększa jego wydolność, powoduje silniejsze i spokojniejsze bicie serca, wpływające na lepsze ukrwienie naczyń wieńcowych.


Miód poprawia także obraz morfologiczny krwi. Wspomaga uzupełnienie i wzrost liczby czerwonych ciałek krwi. Leczy niedokrwistość, ujemnie wpływającą na rozwój fizyczny dzieci, hamującą wzrost ich organizmu (Peyret, Heimstatt). Działa pozytywnie w leczeniu chorób kobiecych i w chorobach wątroby. Zawarta w nim cholina usuwa tłuszcze wątroby i wzmaga działanie pęcherzyka żółciowego. Leczy skutecznie choroby nerek i moczowodów. Leczenie ostrej żółtaczki przez  podawanie miodu doustnie w połączeniu z zastrzykami insuliny, dawało w Rosji wyniki lepsze, niż stosowanie insuliny z dodatkiem glukozy. Miód jest wspaniałym środkiem przy osłabieniu, spowodowanym utratą krwi, związaną z operacją lub wypadkiem, w stanach osłabienia po przebytych chorobach, zatruciach zawodowych i przypadkowych. Leczy otwarte rany na nogach, a także oparzenia, uśmierzając ból i pomagając w gojeniu ran. Miód nałożony na ranę zaraz po oparzeniu, zapobiega powstawaniu pęcherzyków. Kwasy zawarte w miodzie mają działanie drażniące przy niektórych zapaleniach skóry, aktywizując białe ciałka krwi i doprowadzając do jej szybszego wyleczenia. W Niemczech i we Włoszech produkowane są dożylne preparaty miodowe pod nazwą „Malven”. Powodują one zmniejszenie dolegliwości przy astmie sercowej lub zapaleniu oskrzeli i bronchogennej astmie. U wymiotujących kobiet ciężarnych zastrzyk „Malvenu” działa jako odtrutka. Wymioty natychmiast ustają. „Malven” daje dobre wyniki przy zatruciu grzybami i ukąszeniu przez żmiję, przy swędzeniu powodowanym żółtaczką, przy chorobach nowotworowych, uszkodzeniach spowodowanych naświetleniem promieniami rentgena i przy operacji dróg trawiennych.   Zawarty w składzie miodu kwas mrówkowy unieszkodliwia kwas moczowy. Wystrzeganie się w Europie miodu przez diabetyków, jest przez amerykańskich badaczy uznane za nieuzasadnione. Lekarze amerykańscy zalecają diabetykom spożywanie miodu, szczególnie spadziowego. Miód jest bakteriostatyczny. Przeprowadzone przez lojrisza (Rosja) doświadczenia wykazały, że dodanie miodu pszczelejjodo, już po 3-4 godzinach powodowało wyginięcie streptokoków, stafilokoków, pałeczek tyfusu brzusznego, pałeczek jelitowych, bakterii paratyfusu, bakterii Bresllau, Gertnera, dezynterii, Iziga i Schmidta.


Miód jest ważnym czynnikiem przy odradzaniu się sił witalnych człowieka (prof. Pierr Reynaud). Ma działanie odtruwające kofeiny, alkoholu, tabletek od bólu głowy. Jedna łyżka miodu obniża zawartość alkoholu we krwi co najmniej 18%.


Żeby miód mógł spełnić swoje zadanie lecznicze, musi być dojrzały i przede wszystkim niezafałszowany.

Nie każdy może cieszyć się dobroczynnymi właściwościami produktów pszczelich!

W naszych czasach jest coraz więcej ludzi, którzy są uczuleni na ukąszenia pszczół oraz pyłki kwiatowe. Często osoby te dowiadują się o swojej alergii dopiero po spożyciu produktu. Reakcję alergiczne powodują przeważnie alergeny białkowe zawarte w miodzie. Pośród nich można wymienić pyłki kwiatów, traw i drzew, białko pszczół i fragmenty ich ciała, zarodniki grzybów pleśniowych. Alergia na miód jest dziedziczna więc trzeba uważać na to co podajemy swoim dzieciom. Zakazane przez lekarzy jest podawanie miodu niemowlętom nawet do drugiego roku życia. Próbują oni w ten sposób ochronić je przed zatruciem jadem kiełbasianym co niekiedy prowadzi nawet do śmierci co zwie się również botulizmem dziecięcym. Aby uchronić nas i nasze dzieci trzeba bacznie obserwować zachowanie naszego organizmu oraz jego reakcję na spożywanie różnych pokarmów. Każdy nawet najmniejszy szczegół nie może być przez nas zlekceważony, ponieważ może skończyć nie on dla naszego zdrowia bardzo niekorzystnie.

Miód skuteczniejszy niż leki

Każdy rodzic powinien pamiętać, że poza dobroczynnym działaniem, miód jest także silnym alergenem i w związku z tym powinno się go wprowadzać stopniowo do diety małego dziecka. Po spożyciu przez dziecko pierwszej dawki, należy zaobserwować , czy nie występuje uczulenie i dopiero później zwiększać podawaną dawkę miodu. Nie wolno podawać go dzieciom poniżej pierwszego roku życia. Niektórzy pediatrzy zalecają nawet odczekanie 24 miesięcy, ponieważ istnieje prawdopodobieństwo spożycia bakterii Clotridium botulinum, która wywołuje chorobę zwaną botulizmem. Objawami są: utrata apetytu, osłabienie, senność, trudności w połykaniu, problemy z oddychaniem. Konieczna bywa hospitalizacja i podłączenie malucha do respiratora. Jednak ryzyko wystąpienia groźniej bakterii jest minimalne, a ostra reakcja na nią dotyczy tylko najmłodszych dzieci.

Najlepsze dawkowanie miodu dzieciom to dosładzanie miodem różnego rodzaju napojów, kompotów, naparów ziołowych i wody. Należy pamiętać, że trzeba najpierw je ostudzić do temperatury poniżej 40 stopni Celsjusza, żeby nie zniszczyć leczniczych właściwości miodu. Doskonałą kuracją wzmacniającą odporność jest codzienne picie na czczo mikstury:
– wersja dla małych dzieci: 1-2 łyżeczki miodu rozpuścić w szklance przegotowanej wody, pozostawić na noc i rano dodać kilka kropli soku z cytryny,
– wersja dla dorosłych: 1-2 łyżki miodu rozpuścić w szklance przegotowanej wody, pozostawić na noc i rano dodać kilka kropli soku z cytryny.

Najsilniejsze działanie antybiotyczne ma miód gryczany oraz lipowy, z kolei z chorobami dróg oddechowych doskonale radzi sobie miód spadziowy, gdyż działa wykrztuśnie. Na przeziębienie i gorączkę świetnie nadaje się miód różany (sposób przygotowania: 300g suszonych płatków róży, trzeba zalać 300ml wrzącej wody. Po wymieszaniu nakrywamy i zostawiamy na 24 godziny, po tym czasie wywar odcedzamy i dolewamy do niego 1kg miodu. Podgrzewamy bez gotowania i zbieramy pianę do otrzymania gęstego syropu. Podajemy 2-3 razy dziennie po małej łyżeczce. Dorośli powinni przyjmować 1 łyżkę).

Skórę oraz błony śluzowe najlepiej leczyć wodnymi roztworami miodu. Pleśniawki są nalotami w jamie ustnej wywołane przez drożdżaki, czyli po prostu grzyby. Wyglądają jak resztki mleka, które przykleiły się do wewnętrznej strony policzków, a każda próba odklejenia ich kończy się krwawieniem. Narażone na zakażenie pleśniawkami są dzieci, które miały kontakt np. z zainfekowaną piersią mamy, które notorycznie biorą palce do buzi, lub jeżeli smoczek spadnie na ziemię oblizujemy go zanim damy do dziecku. Leczy się je 50% roztworem miodu (czyli np. pół szklanki miodu na pół szklanki wody), którym pędzlujemy jamę ustną malucha 3-4 razy dziennie.

Naukowo udowodniono, że podanie choremu dziecku łyżki miodu przed snem łagodzi kaszel i pomaga przespać całą noc spokojnie. Mamy też dodatkowo przepis na syrop. Dwie garści świeżej babki lancetowatej mieszamy z 300g płynnego miodu i 100ml wody. Zmiksuj i lekko podgrzej, aż powstanie gęsty syrop. Posłodź dziecku napoje 3 razy dziennie łyżką syropu.

W przypadku bólu gardła i anginy można wykorzystać przepis: poszatkuj kilogram świeżych pokrzyw, zalej 1l wrzątku i odstaw na kilka godzin. Odcedź używając gazy. Po zagotowaniu ostudź i dodaj 1kg miodu lipowego. Dzieciom podawaj 2 razu dziennie jedną łyżeczkę, a dorosłym 1 łyżkę. Starszym dzieciom, które cierpią na anginę można podać miksturę z dodatkiem chrzanu. Rozcieńcz miód z sokiem z chrzanu w stosunku 1:1. Podaj 3 razy dziennie po łyżeczce.

Na brak apetytu także jest miodowa rada. Szklankę kefiru zmieszaj z dwiema łyżkami miodu i dwiema łyżkami zmielonych płatków owsianych. Danie podajemy dziecku na czczo.

Miód- jakie zawiera wartości pozytywnie działające na nasz organizm?

Najliczniejszą grupę związków występujących w miodzie stanowią węglowodany (średnio 77%). Przeważają cukry proste. Przeciętna zawartość glukozy wynosi 30%, a fruktozy 38%. Sacharoza występuje w miodach odmianowych w granicach od 0,8% (miód gryczany i wrzosowy) do 7,7% (miód akacjowy). Średnio występuje ona w ilości 1,3%. Z dwucukrów redukujących w największej ilości spotykana jest maltoza (do 5,4%), a z trójcukrów melecytoza, występująca wyłącznie w miodach spadziowych (do 28%). Ponadto w różnych typach i odmianach miodu stwierdzono niewielkie ilości 22 innych cukrów (m.in. trehalozy, izomaltozy, melibiozy i gencjobiozy).

Ważną grupę związków pochodzących z nektaru lub spadzi stanowią kwasy organiczne (0,05-1,2%), które w zasadniczy sposób kształtują smak miodu. W największej ilości występują kwasy: glukonowy, jabłkowy i cytrynowy. Z innych kwasów wymienić należy: mlekowy, bursztynowy, winowy, szczawiowy, masłowy, propionowy, mrówkowy i octowy. Ponadto w miodzie spotyka się 15 innych kwasów, w tym benzoesowy i pirogronowy.

Zawartość białka nie przekracza zwykle 0,5%. Są to głównie albuminy i globuliny, będące składnikami wydzieliny gruczołów gardzielowych pszczół. Miód zawiera także niewielkie ilości wolnych aminokwasów (średnio 0,03%).

Olejki eteryczne pochodzenia kwiatowego, decydują o smaku, składają się na nie m.in. wyższe alkohole alifatyczne, aldehydy, ketony, estry i związki polifenolowe.

Do istotnych związków azotowych występujących w miodzie należą enzymy. Pochodzą one głównie z wydzieliny gruczołów ślinowych pszczół. Do najważniejszych należy zaliczyć:
► inwertazę,
► amylazy: alfa-amylaza i beta-amylaza (enzymy te zwane też są diastazami),
► oksydazę glukozy
W miodzie stwierdzono również występowanie kilkunastu innych enzymów, w tym lizozymu.

Miód zawiera niewielką ilość witamin. Zależy to głównie od obecności pyłku kwiatowego i mleczka pszczelego. W miodzie występują zazwyczaj witaminy z grupy B w tym B1, B2, B6, C, A, kwas foliowy, kwas nikotynowy i kwas pantotenowy.

W miodzie znajduje się najwięcej potasu (do 4 mg/g), fosforu, magnezu i wapnia. W nieco mniejszej ilości występuje żelazo, krzem, siarka, miedź, fluor, cynk i mangan. Spośród innych ważnych biopierwiastków miód zawiera: kobalt, molibden, chrom i jod.

Skład chemiczny miodów:
– węglowodany (głównie fruktoza i glukoza) – ok. 80%,
– kwasy organiczne (głównie glukonowy, jabłkowy i cytrynowy),
– olejki eteryczne pochodzenia kwiatowego, decydują o smaku, składają się na nie m.in. wyższe
alkohole alifatyczne, aldehydy, ketony, estry i związki polifenolowe,
– barwniki – m.in. ß-karoten, karotenoidy, ksantofil.
– enzymy,
– mikroelementy takie jak: mangan,, chlor, magnez , potas, fosfor, wapń, żelazo, kobalt i inne,
– witaminy: B1, B2, B6, B12,
– kwasy: foliowy, pantotenowy, biotynę.

Naturalne sposoby na przesiębienie

Poniżej mamy kilka przepisów na naturalne leczenie miodem:

1. Miód profilaktycznie i leczniczo przeciwko przeziębieniu

Warto zamiast cukrem herbatę słodzić miodem. Działa on nie tylko profilaktycznie, ale według najnowszych badań, skuteczny jest także w leczeniu bólu gardła. Pamiętaj jednak, żeby miód dodawać do ciepłej a nie gorącej herbaty, a w diecie dzieci niech on zagości dopiero po 12 miesiącu życia.

2. Mleko z masłem oraz miodem

Popularnym sposobem na kaszel u dzieci jest mleko z masłem i miodem. Zagotuj mleko i do gorącego płynu dodać łyżkę masła oraz łyżkę miodu. Przecedź przez sitko i podaj dziecku. Możesz dodać rozgnieciony ząbek czosnku.

3. Lemoniada na odporność

Do słoika włóż 8 ząbków czosnku, umytą i sparzoną połówkę cytryny, dodaj 2 łyżki miodu. Dopraw wyciśniętym sokiem z drugiej połówki cytryny oraz dopełnij szklanką zimnej, przegotowanej wody. Wstaw przygotowaną miksturę do lodówki. Gotową lemoniadę przecedź i wypij najlepiej na noc. Kurację powinno powtarzać się co kilka tygodni.

4. Szałwia z miodem

Zaparz szałwię lekarską i posłodź ją miodem. Płucz gardło w przypadku zapalenia.

5. Herbata napotna

Zaparz w jednej szklance wody łyżeczkę kwiatu lipowego, łyżeczkę rumianku i łyżeczkę malin. Parz pod przykryciem 10 minut, a potem dodaj łyżeczkę miodu. Herbata działa napotnie przy przeziębieniach.

Strona 2 z 8

Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén