Właściwości lecznicze miodu były znane już w bardzo odległych czasach. Najstarszy dokument sprzed 4000 lat wskazuje na stosowanie miodu jako lekarstwa, polecano go jako środek moczopędny, wzmacniający, przeczyszczający, wzmacniający siły, w chorobach żołądka, w stanach zapalnych oczu, do gojenia ran, a w szczególności po oparzeniach i do przyrządzania maści. Walory lecznicze miodu znali także Żydzi, dowodzą temu wzmianki zawarte w Talmudzie.  Jako lek stosowany był stosowany także przez starożytnych Rzymian, Greków, Asyryjczyków, Egipcjan i inne narody.

Wysoka ocena zalet miodu po dziś dzień nie uległa zmianie. „Chcesz być zdrów i dożyć późnego wieku, jedz miód i pij mleko”- radzi współczesne węgierskie powiedzenie.  Składniki, zawarte w miodzie, przyspieszają wydzielanie gruczołów ślinowych i dostarczają enzymów do trawienia potraw. Miód przyspiesza leczenie wrzodów trawiennych żołądka i dwunastnicy, leczy choroby dróg oddechowych, przeziębienia, stany zapalne gardła, choroby przewodu pokarmowego, nieżyt jelit, choroby skórne, zapobiega czerwonce, ospie, cholerze, tyfusowi, szybko goi rany i owrzodzenia, usuwa kamienie nerkowe i żółciowe, piegi i plamy, przynosi ulgę w bólach stawowych, wzmacnia wzrok, działa przeczyszczająco, jest bezpośrednią odżywką dla serca. Wzmaga działanie mięśnia sercowego, zwiększa jego wydolność, powoduje silniejsze i spokojniejsze bicie serca, wpływające na lepsze ukrwienie naczyń wieńcowych.


Miód poprawia także obraz morfologiczny krwi. Wspomaga uzupełnienie i wzrost liczby czerwonych ciałek krwi. Leczy niedokrwistość, ujemnie wpływającą na rozwój fizyczny dzieci, hamującą wzrost ich organizmu (Peyret, Heimstatt). Działa pozytywnie w leczeniu chorób kobiecych i w chorobach wątroby. Zawarta w nim cholina usuwa tłuszcze wątroby i wzmaga działanie pęcherzyka żółciowego. Leczy skutecznie choroby nerek i moczowodów. Leczenie ostrej żółtaczki przez  podawanie miodu doustnie w połączeniu z zastrzykami insuliny, dawało w Rosji wyniki lepsze, niż stosowanie insuliny z dodatkiem glukozy. Miód jest wspaniałym środkiem przy osłabieniu, spowodowanym utratą krwi, związaną z operacją lub wypadkiem, w stanach osłabienia po przebytych chorobach, zatruciach zawodowych i przypadkowych. Leczy otwarte rany na nogach, a także oparzenia, uśmierzając ból i pomagając w gojeniu ran. Miód nałożony na ranę zaraz po oparzeniu, zapobiega powstawaniu pęcherzyków. Kwasy zawarte w miodzie mają działanie drażniące przy niektórych zapaleniach skóry, aktywizując białe ciałka krwi i doprowadzając do jej szybszego wyleczenia. W Niemczech i we Włoszech produkowane są dożylne preparaty miodowe pod nazwą „Malven”. Powodują one zmniejszenie dolegliwości przy astmie sercowej lub zapaleniu oskrzeli i bronchogennej astmie. U wymiotujących kobiet ciężarnych zastrzyk „Malvenu” działa jako odtrutka. Wymioty natychmiast ustają. „Malven” daje dobre wyniki przy zatruciu grzybami i ukąszeniu przez żmiję, przy swędzeniu powodowanym żółtaczką, przy chorobach nowotworowych, uszkodzeniach spowodowanych naświetleniem promieniami rentgena i przy operacji dróg trawiennych.   Zawarty w składzie miodu kwas mrówkowy unieszkodliwia kwas moczowy. Wystrzeganie się w Europie miodu przez diabetyków, jest przez amerykańskich badaczy uznane za nieuzasadnione. Lekarze amerykańscy zalecają diabetykom spożywanie miodu, szczególnie spadziowego. Miód jest bakteriostatyczny. Przeprowadzone przez lojrisza (Rosja) doświadczenia wykazały, że dodanie miodu pszczelejjodo, już po 3-4 godzinach powodowało wyginięcie streptokoków, stafilokoków, pałeczek tyfusu brzusznego, pałeczek jelitowych, bakterii paratyfusu, bakterii Bresllau, Gertnera, dezynterii, Iziga i Schmidta.


Miód jest ważnym czynnikiem przy odradzaniu się sił witalnych człowieka (prof. Pierr Reynaud). Ma działanie odtruwające kofeiny, alkoholu, tabletek od bólu głowy. Jedna łyżka miodu obniża zawartość alkoholu we krwi co najmniej 18%.


Żeby miód mógł spełnić swoje zadanie lecznicze, musi być dojrzały i przede wszystkim niezafałszowany.