Miód w medycynie, medycyna naturalna, miód a zdrowie, lekarstwa z miodem.

Autor: admin Strona 6 z 8

Coś na przeziębienie

Zbliża się jesień, a z nią przeziębienia, grypa i inne wirusy. Jak wszyscy wiemy warto leczyć się naturalnie. Poniżej kilka przepisów na domowe lekarstwa.

Maść

Składniki:
2g mleczka pszczelego
18g 40%alkoholu

Przygotowanie:
Przygotuj emulsję mieszając mleczko pszczele i alkohol. Możesz stosować zewnętrznie, smarując błonę śluzową nosa oraz wewnętrznie- zażywaj podjęzykowo po 10 kropli, 3 razy dziennie przez 2 dni.

Na kaszel

Składniki:
sok z jednej cytryny
2 łyżeczki gliceryny
miód

Przygotowanie:
Do soku z cytryny dodaj 2 łyżeczki gliceryny i uzupełnij miodem do objętości 1 szklanki. Stosuj 3 razy dziennie po 1 łyżeczce od herbaty rano, na czczo, po obiedzie i przed snem.

Na przeziębienie

Składniki:
1 lit wody
3 łyżki stołowe czystego miodu
sok z jednej cytryny

Przygotowanie:
Do jednego litra wrzącej wody dodajemy 3 łyżki stołowe czystego miodu oraz sok z jednej cytryny. Pozostawiamy to na 10 minut na małym ogniu. Pij 4-5 filiżanek naraz.

Na zapalenie gardła

Składniki:
1 szklanka wody
1 łyżka miodu

Przygotowanie:
Rozpuść miód w wodzie, gotuj roztwór 5 minut. Gotowym płynem płucz gardło.

To oczywiście tylko kilka przepisów, odwiedzajcie nas często, z czasem pojawią się nowe propozycje.

W.W.

Znaczenie pszczół w medycynie

Jak wiadomo to pszczoły produkują miód, który ma zastosowanie w każdej kategorii. Jest niezwykle cennym produktem w każdej dziedzinie, w kosmetyce, medycynie, a przede wszystkim to niezwykle zdrowy produkt spożywczy.  A co z samymi pszczołami, czy mają jakieś znaczenie w lecznictwie? Otóż wielkie. W gruczołach jadowych pszczoły robotnice i matki produkują jad, jego ilość zależy od spożywania pyłku kwiatowego. Pszczoły wytwarzają jad od 2 do 20 dnia swojego życia, gdzie do 15 dnia produkcja wzrasta, a po 15 dniu maleje.  Jad pszczeli rozpuszcza się w wodzie, ale nie rozpuszcza się w alkoholu. Charakteryzuje się odpornością na wysokie i niskie temperatury, nie traci swoich właściwości, ale łatwo paruje z czego pozostaje ok. 30% jego suchej i krystalicznej masy. Liofilizowany służy jako lek.  Jad pszczeli posiada wiele istotnych właściwości, działa bakteriobójczo, antybiotycznie i alergicznie. Jego działanie możemy podzielić na trzy zespoły: zapalne- miejscowe, nerwowe- ogólne, oraz orażeniowe.  Niebezpieczne oddziaływanie na organizm człowieka i zwierzęcia jadu, który wytwarzają pszczoły, można wykorzystać w celach leczniczych w niektórych jednostkach chorobowych.  Każdy organizm inaczej oddziałuje na użądlenie pszczoły, jeśli zdrowego człowieka użądli 500 pszczół (odpornego na jad) może spowodować jego śmierć. Jad pszczeli jest cenny w medycynie, wykorzystuje się jego właściwości objawiające się działaniem przeciwzapalnym oraz antybakteryjnym.  Nie tylko jad pszczół, ale i wosk pszczeli ma swoje zastosowanie w medycynie. Wosk jest wydzieliną gruczołów woskowych 12-18 dniowych pszczół tzw. woszczanek. Przemysł farmaceutyczny wykorzystuje wosk do wyrobu maści i plastrów. Jak widać pszczoły mają bardzo ważne znaczenie w medycynie. Poza miodem, pszczoły wytwarzają jad i wosk, który także ma swoje zastosowanie w medycynie. Mało kto wie, że pszczoły, nie wpuszczają do swojego gniazda- ula pszczół, które niosą zakażony pyłek kwiatowy. Zatem mamy 100% pewność, że miód i inne wyroby pszczele są naturalne, zdrowe i nie zawierają ani odrobiny chemikaliów czy chorób.  Pszczoły to bardzo cenne istoty, o które musimy dbać, gdyż z roku na rok jest ich coraz mniej.

W.W.

Miód manuka

Miód manuka pochodzi z herbacianego krzewu manuka, który rośnie wyłącznie w Nowej Zelandii. Roślina ta co cztery tygodnie pokrywa się białym, miododajnym kwieciem. W stanie płynnym, miód manuka ma dość ciemny kolor, intensywny aromat i wspaniały smak. Zdrowotne właściwości są uwarunkowane wysoką zawartością trwałych substancji antybakteryjnych, przeciwzapalnych i przeciw utleniających. Miód manuka posiada wiele pozytywnych opinii, jest znany i sprawdzony na całym świecie. Ten nowozerlandzki miód jest bardzo skutecznym antybiotykiem. W 2007 roku potwierdzono odkrycie methylglyoxalu, który jest aktywnym składnikiem miody odpowiedzialnym za procesy antybakteryjne. Składnik ten występuje we wszystkich miodach, jednak miód manuka ma największe stężenie. udokumentowano najlepsze działanie miodu manuka w leczeniu skomplikowanych, a szczególnie w zainfekowanych i trudno gojących się ran, żylnych owrzodzeń nóg, cukrzycowych owrzodzeń stóp, wrzodów odleżynowych, niedoleczonych miejsc po pobraniu skóry do przeszczepów, ropni, odparzeń, czyraków. Miód manuka skutecznie pomaga opanować infekcję, usunąć martwą tkankę, odbudować nową, zmniejsza także ryzyko powstawania blizn i zrostów oraz przynosi ulgę w bólu. Terapia miodem manuka skraca czas biegunki spowodowanej infekcją bakteryjną u dzieci. Prawdopodobnie może być skuteczny w przypadkach zakażeń wywołanych przez lekoodporne szczepy bakteryjne. Jako jedyny naturalny antybiotyk działa na Helicobacter pylori, więc można nim zastąpić wyniszczającą terapię antybiotykową, co mimo wszystko należy porozumieć z lekarzem. Miód manuka działa w zwalczaniu świądu, egzemy, pomaga w leczeniu wrzodów żołątka, dwunastnicy, zapalenia rogówki, spojówki, powiek i zgagi. Dla poprawy trawienia zaleca się spożyć 1-2 łyżeczki miodu mauka przed posiłkiem 3 razy dziennie. W celu gojenia ran, wrzód, oparzenie, czy operacjach onkologicznych stosować bezpośrednio na ranę.

Właściwości lecznicze miodu

O tym, że miód posiada właściwości lecznicze wiemy wszyscy. Już w starożytności Egipcjanie używali go do leczenia ran i wkładali faraonom do grobowca. Wielkim zwolennikiem miodu byli również Hipokrates i Salomon. Już wtedy zostały odkryte walory odżywcze miodu. Przez kolejne lata aż do dnia dzisiejszego prowadzone są badania biochemiczne mające na celu wskazanie dobroczynnego wpływu miodu na organizm ludzki. Dzisiaj mamy potwierdzenie naukowe na dobroczynne działanie miodu.
Miód składa się w głównej mierze z cukrów prostych, które powodują, że jest on łatwo przyswajalny przez organizm. W składzie miodu znajdują się również takie składniki jak: kwasy organiczne, mikroelementy, enzymy, glukoza, fruktoza oraz składniki mineralne, do których zaliczamy- żelazo, fosfor i magnez. W zależności od rodzaju miodu mamy do czynienia także z takimi składnikami jak rutyna i inhibina, które odpowiedzialne są za bakteriobójcze właściwości miodu.
Do ogólnych walorów zdrowotnych miodu możemy zaliczyć takie jego cechy jak: wpływ na rozwój umysłowy i psychiczny, zwiększenie odporności na choroby, szybki przyrost ciała u małych dzieci, lepszą regenerację organizmu po ciężkim dniu pracy. Działa on także dodatnio na przewód pokarmowy, oddechowy, krwionośny i jest świetnym środkiem odżywczym dla serca. W zależności od rodzaju miodu można wskazać dokładniej, jakie wykazuje on  działanie. A zatem:
Miód gryczany– zawiera w swoim składzie wspomnianą wyżej rutynę, która wzmacnia
i oczyszcza naczynia krwionośne oraz przyspiesza gojenie się ran zewnętrznych
i wewnętrznych.  Stąd ten rodzaj miodu polecany jest dla osób narażonych na choroby układu krwionośnego, np. miażdżycę czy nadciśnienie. Zaleca się jego spożywanie przy złamaniach. Ze względu na dużą zawartość magnezu polecany jest również w stanach wyczerpania nerwowego, pomocny jest także w zapaleniu opłucnej, leczeniu jaskry, zapaleniu nerek, nieżycie górnych dróg oddechowych. Zawiera dużo biopierwiastków, co wpływa na poprawę pamięci.
Miód akacjowy– ma działanie bakteriobójcze i moczopędne. Ten rodzaj miodu zawiera dużą ilość fruktozy, izoflawony i glikozydy, które przyspieszają regenerację błon śluzowych żołądka, przez co wspomagają organizm w przypadku trudności trawiennych, schorzeniach nerek i przewodu moczowego. Spożywanie tego rodzaju miodu zaleca się osobom cierpiącym na choroby wrzodowe żołądka i dwunastnicy oraz diabetykom.
Miód lipowy- charakterystyczne dla tego rodzaju miodu jest jego działanie antyseptyczne
i uspokajające. Jest najbardziej skuteczny w leczeniu przeziębienia, grypy i zapalenia oskrzeli, ponieważ działa przeciwgorączkowo i przeciwkaszlowo. Zaleca się również stosowanie tego miodu w stanach niepokoju i bezsenności, gdyż ułatwia zasypianie, obniża stres i równoważy ciśnienie.
Miód spadziowy– ten rodzaj miodu posiada większe wartości odżywcze i zdrowotne od miodów nektarowych, ponieważ zawiera dużą ilość białka, dekstryny i biopierwiastków. Stosuje się go głównie w przypadku anemii i w zaburzeniach przemiany materii. Dobrze radzi sobie także w leczeniu nieżytu górnych dróg oddechowych. Jest wykorzystywany do produkcji syropów wykrztuśnych. Mają one zazwyczaj zielonkawy kolor i wykazują działanie przeciwzapalne i antybakteryjne. Miód ten polecany jest w leczeniu astmy i kamicy nerkowej. Słynie także ze swoich właściwości przeciwnowotworowych.
Miód rzepakowy– zawiera olejki eteryczne, witaminy, aminokwasy i dużą ilość glukozy, stąd stosowany jest głównie przy schorzeniach płucnych i sercowych. Słynie też ze swoich właściwości detoksacyjnych i jest stosowany przy zaparciach, w leczeniu wątroby, nerek
i przewodu moczowego. Ponadto przyspiesza gojenie się ran i chroni przed zakażeniami.
Miód wrzosowy– znajduje zastosowanie w leczeniu schorzeń układu moczowego, kamicy nerkowej, prostaty, zapaleniu jelit i biegunki. Posiada właściwości antyseptyczne, dlatego warto po niego sięgnąć w przypadku stanów zapalnych jamy ustnej.
Miód wielokwiatowy– jest stosowany w szczególności przy różnego rodzaju alergiach i katarze siennym, dlatego polecany jest zwłaszcza osobom uczulonym na pyłki roślin. Jak każdy miód wykorzystywany jest on także w leczeniu przeziębienia, przewlekłych stanach zapalnych gardła i stanach podgorączkowych. Słynie on z właściwości leczniczych serca, gdyż wpływa na regulację ciśnienia mięśnia sercowego. Stosuje się go również w przypadku takich dolegliwości jak anemia i ogólne zmęczenie organizmu.
Jak widać miód ma bardzo szerokie zastosowanie w medycynie. Każdy rodzaj miodu, ze względu na zawarte w nim charakterystyczne składniki ma inne zastosowanie, ale każdy znacząco wpływa na poprawę naszego zdrowia. Należy jednak pamiętać, że takie efekty uzyskamy tylko i wyłącznie przy regularnym stosowaniu miodu. Nie należy jednak zapominać, że miód, jak każdy inny produkt spożywczy, ma swoje przeciwwskazania do stosowania. Nie powinny go spożywać osoby cierpiące na nadwrażliwość i nietolerancję ze strony układu pokarmowego oraz osoby cierpiące na cukrzycę.

Miód – w trosce o drogi moczowe

Miód – w trosce o drogi moczowe

Już starożytni wiedzieli, jak wiele dobrodziejstw kryje w sobie miód, zbierany pieczołowicie przez pszczoły. Warto wspomnieć o jego korzystnym działaniu na drogi moczowe.

Osoby mające problemy w postaci niewydolności nerek, kamicy nerkowej czy z przewlekłym zapaleniem nerek, mogą stosować domowe receptury z dodatkiem miodu aby złagodzić dolegliwości lub nawet wyleczyć się. Ponieważ miód ma działanie moczopędne pomaga zwiększyć przepływ naczyniowy w nerkach, co zapobiega powstawaniu złogów. Leczenie tego rodzaju schorzeń jest możliwe dzięki niskiej zawartości jonów sodu i chloru a także białka w składzie miodu. Rozszerza on naczynia krwionośne nerek, co ma szczególne znaczenie dla osób, które cierpią na przykład na przewlekłe zapalenie nerek, w którym wydalanie moczu jest ograniczone.

Spośród receptur z wykorzystaniem miodu warto wspomnieć napoje przyrządzane przy chorobach nerek. Jednym z nich jest zaparzenie owoców dzikiej róży, do których po przestudzeniu dodaje się łyżeczkę miodu. Taki wywar powinno się pić trzy razy dziennie. Warto pamiętać, aby nie podgrzewać miodu wcześniej, gdyż w temperaturze powyżej 40 stopni Celsjusza straci on swoje lecznicze właściwości i witaminy.

Miód zaleca się również stosować profilaktycznie, gdyż lepiej zapobiec kamieniom nerkowym niż później się leczyć.

Jeżeli chodzi o wybór miodu, nie każdy gatunek nadaje się na leczenie tego typu dolegliwości. Poleca się stosowanie miodu akacjowego i lipowego do leczenia chorób układu moczowego oraz używanie miodu wrzosowego i nawłociowego (z kwiatu mimozy) dla panów z problemami prostaty. Można go stosować profilaktycznie już po 30 roku życia. Aby złagodzić problemy z prostatą można stosować napój składający się z miodu nawłociowego, pyłku kwiatowego, soku jabłkowego (opcjonalnie marchwiowego) i propolisu. Przygotowanie takiego napoju jest bardzo proste, wystarczy do szklanki soku dodać łyżkę miodu, łyżkę pyłku kwiatowego i około 50 kropli wyciągu z propolisu. Zaleca się pić taką miksturę raz dziennie przed jedzeniem przez miesiąc.

 

 

Strona 6 z 8

Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén